بررسی فراوانی افزایش بیان ژن ercc۱ و رابطه آن با پاسخ درمانی به کمورادیاسیون حاوی پلاتینیوم در بیماران مبتلا به سرطان سرویکس

سابقه و هدف: درمانهای رایج برای سرطان سرویکس مبتنی بر کمورادیوتراپی با پایه پلاتینیوم ممکن است تحت تأثیر ویژگیهای ژنی هر بیمار باشد. توجه به این ویژگیها می تواند پاسخ درمانی مناسبتر و یا پرهیز از کموتراپی غیر ضروری را به دنبال داشته باشد. از آنجا که افزایش بیان ژن ercc1 در برخی از مطالعات با پاسخ درمانی به کموتراپی در برخی از تومورها ارتباط داشته است، این تحقیق جهت بررسی پاسخ و یا عدم پاسخ به درمان نسبت به مواجهه با ژن ercc1، انجام گرفت. مواد و روشها: تحقیق به روش cross sectional روی 32 بیمار مبتلا به سرطان سرویکس که تحت کمورادیاسیون قرار گرفته بودند انجام گرفت. بافت سرطانی از نمونه های بیوپسی شده به دست آمد و با روش pcr از نظر بیان ژن ercc1 ارزیابی شد. بر اساس نتیجه بررسی ژن مذکور بیماران در دو گروه ercc1 مثبت و ercc1 منفی قرار گرفتند و پاسخ درمانی در دو گروه مذکور با یکدیگر مقایسه و or آن تعیین گردید. یافته ها: میانگین سن بیماران مورد بررسی، 12±6/56 سال بود. 75% پاسخ به درمان داشتند و بیمارانی که پاسخ به درمان نداشتند 8/2 برابر بیشتر از آنهایی که پاسخ به درمان داشتند، در مواجهه با ژن ercc1 بودند (8/2or=). نتیجه گیری: به نظر می رسد که وجود ژن ercc1 در بافت تومورال می تواند در پیش بینی پاسخ درمانی به کمورادیوتراپی با پلاتینوم کمک کننده باشد. مطالعات بیشتر در این خصوص برای رسیدن به نتایج قطعی تر پیشنهاد می شود.